«Μάρτυρες» κάθε τόσο καταστροφών (πυρκαγιές σήμερα, πλημμύρες αύριο, σεισμοί κοκ), ακούμε διάφορες θεωρίες περί ακραίων καιρικών φαινομένων, μικροκλίματος της φωτιάς, κλιματική αλλαγή κλπ αλλά και ότι αν υπάρχουν ευθύνες για την κάθε φορά μικρή, μεγάλη ή τεράστια καταστροφή, αφορούν γενικά σε «λάθη». Η μήτρα όμως του κακού είναι η συνειδητή επιλογή όλων των κυβερνήσεων να αντιμετωπίζουν ως κόστος την προστασία της ανθρώπινης ζωής. Γι’ αυτό δεν έχουν ολοκληρωμένο σχέδιο αντιπυρικής προστασίας (ούτε βέβαια αντιπλημμυρικής ή αντισεισμικής). Η κατάσταση αυτή, απορρέει από τις πολιτικές που ακολουθήθηκαν από τις κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ, από περιφέρειες και δήμους στα πλαίσια περιορισμού των δαπανών για την προστασία των δασών, μεταφοράς αρμοδιοτήτων πυρασφάλειας σε δήμους και ιδιώτες, με παράλληλη συρρίκνωση του κρατικού μηχανισμού και των υποδομών. Ούτως ή άλλως η αντιπυρική προστασία δεν αποτελεί από την ΕΕ επιλέξιμη δαπάνη και δεν χρηματοδοτούνται τα αντίστοιχα έργα.
