ΣΗΜΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΙΚΙΣΜΟ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗ, ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ

Συνυφασμένη με την τοπική αυτοδιοίκηση η αποκέντρωση, όχι μόνο σε επίπεδο κεντρικής διοίκησης, όπου βρέθηκε από τους ιθύνοντες η «χρυσή» τομή μεταβιβάζοντας αρμοδιότητες χωρίς αντίστοιχους πόρους, αλλά και στην κλίμακα της γεωγραφικής ενότητας ενός δήμου. Δήμου «κλεισθενικού», που ηχεί διαβολεμένα όμοια με το «ασθενικού». Στα καθ’ ημάς στο προεκλογικό κλίμα για τη διεκδίκηση του  δήμου της Αλεξανδρούπολης  ο όρος «αποκέντρωση» αλληλοδιαπλέκεται γραπτώς και προφορικώς σε έντυπα προγραμμάτων και χείλη υποψηφίων με άλλους εύηχους και πολλά υποσχόμενους όρους, όπως   «δημοκρατική δυναμική»,  «αναζωογόνηση των οικισμών», «ισόρροπη ανάπτυξη». 

Το κλίμα υπερθερμαίνεται  και εκρήγνυται σε  μυριάδες ψήγματα εντυπωσιασμού με όρους πολιτικής διαφήμισης και στόχο την πολυπόθητη κίνηση επιλογής στην κάλπη. Ένας ελεύθερος- πολιορκημένος ψηφοφόρος οποιουδήποτε οικισμού πιθανότατα να συμπεραίνει νέτα- σκέτα περί όλων αυτών πως «ήτανε στραβό το κλήμα το ‘φαγε και ο γάιδαρος»!

Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι και ξεκινώντας από τη γειτονιά μας μια απλή βόλτα στον οικισμό εργατικών κατοικιών στο στρατόπεδο Γιαννούλη, ο οποίος αν και βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από τη ΔΟΥ Αλεξανδρούπολης και λιγότερο από είκοσι λεπτά με τα πόδια από το κέντρο της πόλης αποπνέει εγκατάλειψη, παρακμή και ζόφο. Μερικά από τα «γιατί» είναι τα εξής: 

                Καθώς  ο οικισμός είναι αποκομμένος από την πόλη εξαιτίας του περιφερειακού δρόμου εποχούμενοι και πεζοί ζουν με τον τρόμο κάθε φορά που καλούνται να διασχίσουν τον μεγάλο αυτοκινητόδρομο, στον οποίο οι οδηγοί συμπεριφέρονται σαν να βρίσκονται σε ταχείας κυκλοφορίας. Φωτεινοί σηματοδότες μάλλον δεν προβλέπεται να τοποθετηθούν, αν και είναι ευχής έργο και θέμα τύχης που δεν έχουμε θρηνήσει μέχρι τώρα θύματα.

                Το βράδυ ελάχιστοι αραιοί στύλοι της ΔΕΗ πασχίζουν να διώξουν τα σκοτάδια και στους οποίους ουδείς προνόησε να αλλαχθούν οι λαμπτήρες με σύγχρονους  τελευταίας τεχνολογίας για καλύτερη απόδοση και οικονομία. Όσοι δε από τους χαμηλότερους στύλους είχαν τοποθετηθεί από τον δήμο εδώ και χρόνια είτε δεν λειτουργούν, είτε δεν υπάρχουν!

                Η πλατεία αν και φιλοξενεί το ΚΔΑΠ σε κτίριο της παραμένει μονίμως χορταριασμένη, αφρόντιστη, ασκούπιστη και βρώμικη. Οι κάτοικοι του οικισμού εννοείται ότι ΔΕΝ εξαιρούνται από τα τέλη καθαριότητας αν και φροντίζουν κατά διαστήματα οι ίδιοι εθελοντικά να κόβουν τα χόρτα και να σκουπίζουν τα πεζοδρόμια.

                Ο χώρος άθλησης είναι παντελώς εγκαταλειμμένος με σκουριασμένα σύρματα και σπασμένες μπασκέτες. 

                Στην παιδική χαρά τα παιχνίδια, τα οποία χρησιμοποιούνται και από τα παιδιά του ΚΔΑΠ χρήζουν συντήρησης και εκσυγχρονισμού.   

                Στις άκρες του οικισμού έχουν δημιουργηθεί σωροί απορριμμάτων με ογκώδη απορρίμματα, ξύλα, οικοδομικά υλικά και άλλα τα οποία ουδείς από τον δήμο φροντίζει να απομακρυνθούν πριν παρέλθει τουλάχιστον ένα ημερολογιακό έτος και σίγουρα την προεκλογική περίοδο! 

Τα παραπάνω είναι τα σημαντικότερα και μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι του οικισμού αν και εντοπίζονται και άλλα ήσσονος σημασίας μα ουσιαστικά. Για αυτό και τα ιλουστρασιόν έντυπα και τα μεγάλα λόγια της παρούσας δημοτικής αρχής δεν τους αφορούν. Το γεγονός, όμως, ότι εξαιτίας (και) των παραπάνω οι κάτοικοι αισθάνονται ως πολίτες τρίτης κατηγορίας συνιστά από μόνο του το μεγαλύτερο  πρόβλημα.

Στη Λαϊκή Συσπείρωση η αποκέντρωση με όρους κινηματικούς και διεκδίκησης συνιστά βασικό πυρήνα και στο πλαίσιο αυτό η γνώμη των κατοίκων των οικισμών και η συνεπαγόμενη διαρκής φροντίδα τους αποτελούν κύρια στόχευση.   

Αντί υπογραφής για τη σύνταξη του κειμένου:

Σωτηρία Μαραγκοζάκη, δημοσιογράφος- συγγραφέας, κάτοικος οικισμού εργατικών Γιαννούλη, υποψήφια δημοτική σύμβουλος στη Λαϊκή Συσπείρωση με επικεφαλής τον Σάββα Δευτεραίο

Αλέξανδρος Χατζηλιάδης, καθηγητής ξένων γλωσσών, κάτοικος οικισμού εργατικών Γιαννούλη, υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στη Λαϊκή Συσπείρωση με επικεφαλής τον Σάββα Δευτεραίο